De beer is los

Zo zit je jezelf te verbijten met een knieblessure in ons kille klimaat en zo zit je in koers in het zonnige Portugal. Om zover te komen, moest er wel wat gebeuren. Behandelingen door de fysio, krachttraining om de sixpack zichtbaar te houden en tekening in de quadriceps niet als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. Wat rondklooien op de Tacx. Het blijft behelpen.

Vrijdag 9 maart was het D-Day. Voor het eerst een uurtje buiten trainen. Kijken hoe dat uit zou pakken. Samen met Rene een paar rondjes Kleine Wielen gedaan. Kreeg op mijn sodemieter dat ik telkens een banddikte voor lag. Normaal ligt hij een hele fiets voor en ben ik blij dat ik zijn slipstream mee kan.
Hebben jullie het van de week gezien hoe koeien als een dolle te keer gaan als ze na een lange winter de wei in mogen? Zo gek had Rene ook graag gedaan, ware het niet dat deze koeiensprongen slechts aan koeien zijn voorbehouden.

Na een uurtje peddelen gestopt. Van een reactie was geen sprake. Na wat interactie met fysio Anton Kingma van Fysio 058, werd besloten om de volgende dag gewoon voor zijn mallemoers kont een eind weg te trappen.Het werden vier uurtjes. Weer geen reactie.Vanaf dat moment was de beer los. Ook beren kunnen aardig tekeer gaan zoals iedere Canadabezoeker weet als zo’n gevaarte je pad kruist.

Enfin om een lang verhaal kort te maken, Rene was weer in the mood. Om de puntjes op de i te zetten zouden wij afgelopen week drie dagen in Limburg fietsen. Hotel was al besproken, geestelijk was ik daar al, krijgt hij een berichtje dat hij aan de start mocht komen in de 30 ste Volta ao Alentejo. Een vierdaagse koers in Portugal. Mijn opbouw naar het wereldkampioenschap voor 70+ naar de kloten, maar ja je gunt zo’n jongen een knappe Portugese koers, dus je slikt even en gaat over tot de orde van de dag. Inmiddels zijn er twee koersdagen achter de rug.
Dag 1. gebruikte hij gelijk om met een groepje weg te rijden om kort voor de eindstreep weer gepakt te worden. Even testen of alles nog werkt. Behalve een paar zere poten heeft hij er volgens eigen zeggen niets aan over gehouden. Etappe 2, 191 km. met een straffe wind en niet een vlakke kilometer heeft hij ook goed doorstaan. De komende dagen zullen naar verwachting ook goed verlopen, zodat wij volgende week een fietser op de Friese wegen aantreffen die het gras tussen de stenen trapt.

Wim van Brink