Olympia’s tour, altijd lastig
Afgelopen maandag in gezelschap van Rienk en Durk Hooghiemster Sr. afgereisd naar Zandvoort waar de proloog van de 60ste Olympia’s tour op het programma stond.
Trui aan, want het was verrekte koud aan zee. Niet alleen koud maar ook heeeel veeeeel wind. Wie denkt dat het alleen in deze hoek van het land waait, moet daar ook maar eens een kijkje nemen.
Veel bekenden tegen gekomen uit de wielerwereld en verder tijdritfietsen bekijken. Zoveel moois, strak op de wielen, porno voor de fietser. Met de vlaggen strak aan de mast werd er rond de klok van vier uur begonnen met een proloog van 3,6 km over een zeer technisch parcours. Heel veel bochten, klinkers, drempels en dranghekken. Zou niets voor Cancelara zijn met zijn 56 blad voor en 10 achter.
Die 3,6 km werd natuurlijk in een vloek en een zucht afgelegd, je kreeg niet eens de tijd om een patatje te kopen zonder op zijn minst het halve peloton te missen.
Rond de klok van vijf was Rene aan de beurt. Voor de verandering had hij niet de snelste tijd op de eerste kilometer. Wel de 10de tijd aan de finish voor dat moment. Een belletje met thuisfront kon niet uitblijven. Velen moesten nog volgen dus hij zou zeker zakken in het klassement. Na dat de laatset renner over de streep ging kon hij tevreden zijn. 30ste op 12 seconden van de winnaar is een mooi begin.
De volgende dag stond de rit Zandvoort-Noordwijk op het programma. 144,7 km beuken tegen de wind op kop, opzij, tegen, mee, maar altijd lastig. Makkelijke ritten bestaan niet in Olympia’s tour. Hooguit minder moeilijke. Het is continu uitkijken voor verkeersdrempels, rotondes, medefietsers, ploegleiderauto’s. Geen tel je aandacht verliezen op je ligt op de grond, hangt met je fiets rond een verkeerszuil of mist de slag. Het team NSP-Ghost deed goed mee deze dag, maar niemand kon het verschil maken. Het bijna volledige peloton kwam op de streep en de rit eindigde in een massasprint.
De derde etappe van Ulft naar Gendringen over 158,7 km was een slijtageslag. De NSP-Ghost ploeg had het voornemen zich de Käse niet van het brood te laten eten en bepaalden vanaf het begin het verloop van de koers. Maar goed ook, want achterin ging het regelmatig mis. Veel valpartijen, waar de NSP-Ghost ploeg van verschoond bleef. Lange tijd bleef Rene met het grootste deel van zijn ploeg vooruit, maar zoals het wel vaker gaat in het wielrennen, wegblijven is andere koek. Het peloton, wat er nog van over was, kwam bij elkaar. Aan het eind van de rit ontsnapten er die man en sprinten voor de hoofdprijs. Jenning Huizenga pakte de winst en de leiderstrui.
Hoe kan je het verzinnen, maar de heel club ging vandaag weer naar het Westen.
Elst-Hoofddorp, 163,4 km. Zoals altijd wordt er hard gekoerst maar opzienbarende dingen deden zich niet voor. De koers van de volgende dag, 204,1 km in Limburg, zat waarschijnlijk in het hoofd. De Koninginnenrit. Daar zou het klassement gemaakt worden.
Volgens het ooggetuigenverslag van Rene was het een slijtageslag. Draaien en keren, op en af. Dat is koersen in Zuid-Limburg. Rene heeft veel parcourskennis in dit gebied weet ik uit ondervinding. Ben wel eens met hem aan het fietsen geweest daar. Na een uur ik de weg allang kwijt en wist alleen nog de plaatselijke bakker te vinden voor een stuk abrikozenvlaai.
Het is gewoon handig als je weet wat er te wachten staat na een bocht. Opschakelen of juist niet. Doe je het verkeerd dan sta je of geblokkeerd of ze fietsen voor je neus weg op de grote plaat. De ploeg heeft de hele rit hard voor hem gewerkt maar kon niet voorkomen dat een groepje van 7 er aan het eind van de etappe van tussen ging. 18 man kwamen op 34 seconden binnen, waaronder Rene. De rest van het peloton of wat er van over was volgde op ruime afstand.
De stand van zaken? Van de 147 gestarte renners zijn er nog 104 in koers. Van die 104 neemt Rene de 14de plaats in op 58 seconden van de klassementsleider. Een mooi resultaat en zeker niet verwacht na een seizoenstart vol pech en ongemak.
Morgen nog een tijdrit van 13,8 km en een omloop van 96,3 km in Reuver. Wie weet zit er nog wat in het vat. Ik ga het volgen.
Wim van Brink